অনুগল্প

ধনেৰে প্ৰেম জোখা তৃষাই ধনী ব্যৱসায়ী বৰুৱা পৰিয়ালৰ বোৱাৰী হৈ যেতিয়া আভিজাত্যৰ টেগ মাৰ্কটো লগাই ওঁঠত বাধ্যতামূলক হাঁহিটো ওলোমাই পাৰ্টি

“স্কুলখন এবাৰ চাবলৈ সোমালোঁ ৷” — ঘৰলৈ অহাৰ বাটত পোৱা এল পি স্কুলখন দেখি সোমাই যোৱা ডা° প্ৰমথৰঞ্জনে ক’লে ৷

দেউতাকলৈ তাইৰ আগে-পিছেও ভয় লাগে ৷ মাকলৈ নালাগে, মাকৰ বুকুখন তাইৰ বাবে যে মৰমৰ ঘৰ ৷৷ মেট্ৰিকৰ ৰিজাল্ট ওলোৱাৰ দিনাও

পুত্র বোৱাৰীৰ অত্যাচাৰ সহিব নোৱাৰি বিনন্দী বুঢ়ীয়ে জীয়েক মমতাৰ ঘৰত থাকিব লৈ লয়। অন্তসত্ত্বা জীয়েক মমতায়ো মাকক ওচৰত পায় যঠেষ্ট

পুৱাৰ বেলিটি কপালত আঁকি লৈ ৰেৱতীয়ে দুপৰ নিশা লৈকে সকলোৰে আলপৈচান ধৰি যায়। সৰু বৰ সকলোৰে বাবে ৰেৱতী যেন গৃহিণী

এৰিয়াৰ বিলখন প্ৰত্যেক বছৰে জমা দি দি অলকা ভাগৰি পৰিছে।প্ৰত্যেক বাৰে হ’ব বুলি আশা পালি থকা পইচা কিটা মূৰকত নহয়

জন্মৰে এখন ভৰি চুটি ভাৰতীৰ | বেঁকা-বেঁকি খোজেৰে তাই , ৰাতিপুৱাৰ পৰা আবেলিলৈ এপাৰ্টমেন্টটোৰ ইঘৰৰ পাছত সিঘৰৰ তাত হাতীৰ দৰে

প্ৰথমদিনা….. প্ৰিয়ংকাই চকু দুটা বহল কৰি চিঞৰে-” বৌ ইমান দৈ ভাগে ভাগে পাতি থৈছা যে!! মই দৈৰ টেকেলি এটা নিম

“খুৰাদেউ, এইবেলিও বিহু সন্মিলনীৰ কুঁৱৰী প্ৰতিযোগিতাত আপুনি বিচাৰক হ’ব লাগিব ৷”- চান্দা বিচাৰি অহা দলটোৰ কেবাজনেও ওপৰা-ওপৰি কৈ ক’লে ৷

স্থিতপ্ৰজ্ঞ মনেৰে শিলাখণ্ডৰ টুকুৰাটো কাটি কাটি শিলাকুটি শিল্পীগৰাকীয়ে প্ৰয়াত প্ৰথিতযশা শিল্পীজনাৰ আৱক্ষ মূৰ্তিটো সম্পূৰ্ণ কৰি তুলিবলৈ অহৰহ চেষ্টা কৰিছে, অহা