অসমীয়া গল্প

দৰিদ্ৰতাই পিছ নেৰা সাৱিত্ৰীৰ সংসাৰ। উৱলি যোৱা ঘৰখনত থাকে তাইৰ সৈতে তাইৰ একমাত্ৰ ছোৱালী সবিতা। বিধবা মাকে খুউব কষ্টেৰে তাইক

আবেলি ঠিক তিনি বজাৰ লগে লগে কনকলতাই উকা পাটৰ খমখমীয়া সাজ এযোৰ পিন্ধি লয়। পাতল চুলিকছাত মহা ভিঙ্গৰাজ তেল সানি

বিয়াহৈ চাকৰিসূত্ৰে দুবছৰ বেলেগে বেলেগে থকাৰ পিছত আমি যেতিয়া একেলগে মঙ্গলদৈ লৈ বদলি হৈ আহিলো খুব ফুৰ্তি লাগিছিল। এখন নিজাকৈ

ৰাতিৰ খোৱা বাচন খিনি ধুই , ৰাতিপূৱালে বনাব লগীয়া চব্জিখনৰ পাচলিখিনি একেবাৰে কাটি মেলি আজৰি হৈহে শোৱা পাতি ললে পূবালিয়ে।

ধনেৰে প্ৰেম জোখা তৃষাই ধনী ব্যৱসায়ী বৰুৱা পৰিয়ালৰ বোৱাৰী হৈ যেতিয়া আভিজাত্যৰ টেগ মাৰ্কটো লগাই ওঁঠত বাধ্যতামূলক হাঁহিটো ওলোমাই পাৰ্টি

মোৰ ভাইটি আৰু মই প্ৰায় কানসমনীয়া হোৱা বাবে সৰুৰে পৰা আমাৰ মিতিৰালীও বেছি আৰু কাজিয়াও বেছি। সৰুতে ভাইটি মেধাৱী হোৱাৰ

মোৰ বায়ে কয় আমি হেনো বংশগতভাৱে সাহিত্যিক বিদ্যা লৈ আহিছোঁ । এইখিনিতে কঁও যে আমাৰ ঘৰত মা এগৰাকী ভাল লেখিকা,

কত জানো পঢ়িছিল প্রদানে, পুৰুষে হেনো নিজৰ প্ৰথম প্ৰেম কেতিয়াও পাহৰিব নোৱাৰে । জীৱনলৈ অহা প্ৰতিগৰাকী নাৰীৰ মাজত সেই প্ৰথম

“——ছোৱালী কালত মই তাইক জানিছিলো। সপ্ৰতিভ,মেধাৱী,ধুনীয়া ছোৱালী ৰূপে।মেধা আৰু ৰূপৰ বাবে তাই এখন সুকীয়া আসন পাইছিল- ঘৰত,বন্ধু-বান্ধবৰ মাজত,তাইক পৰিবেষ্টিত সমাজত।